شهرستان میناب در شرق استان هرمزگان در فاصله 95 کیلومتری شرق بندرعباس قرار دارد. این شهرستان از جنوب به شهرستان جاسک، از شرق به شهرستان بشاگرد و از غرب به دریای عمان محدود می‌شود.
درباره علت نام‌گذاری میناب گفته می‌شود که به دلیل نزدیکی به آب و وجود رودهای اطراف آن را «میان آب» نامیدند که بعدها به میناب تبدیل‌شده است. به نظر برخی تاریخ‌دانان وجه‌تسمیه میناب، آب فراوان و رودخانه پرآب با آب شیرین آن بوده است. قدیمی‌ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده، شهر اورگانا بوده است.
از میناب بانام‌های مینو، مینا، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفرنامه‌اش با عنوان هارموز یا آرموز نام‌برده شده است.
در شهرستان میناب 21 اثر تاریخی ثبت‌شده در فهرست آثار ملی ایران وجود دارد که هرکدام ردی در تاریخ و فرهنگ این منطقه دارند و این‌قدر اهمیت و ارزش داشته‌اند که در فهرست آثار ملی جای بگیرند.
تپه کوره‌خانه واحدی، قلعه میناب، قلعه کردر، قلعه گوربند، تم سرخ چلو گاومیشی، بقایای قلعه نصرت‌آباد، آرامگاه سید علی حسن، محوطه تم سرخ حاجی‌آباد، نخل ابراهیمی، بقایای دژ نخل ابراهیمی، محوطه دروازه گشنو، گورستان پا زیارت، گورستان گبری محمودی، گورستان هلاوان، گورستان گبری گبرانی، گورستان دمبیا، محوطه پابرج، محوطه تاریخی شاه ابراهیم، محوطه چاخا، تپه تم مهتر و تپه تم ملالی ازجمله این آثار هستند.
انتهای پیام/
